|
درباره ما
 لینک های ویژه
پیوندهای روزانه
دیگر امکانات
|
علی جان نوایم نای نایم زخمِ مادر صدایم کن صدایم زخمِ مادر ز بس ناخن به روی من کشیدی تمام گونه هایم زخمِ مادر *** ز گریه مادر تو آب رفته و از سردردهایم تاب رفته به نیزه دار گفتم بچه داری ؟ کمی آرام تازه خواب رفته
نویسنده محمدرضا غفارزاده در یادداشت ثابت - دوشنبه 93/8/6 | نظر
شیعه یعنی گریه با صوت جلی هم نوا در چاه با آه علی شیعه باید چاه را معنی کند درد سر الله را معنی کند شیعه یعنی سوز تب های علی شارح اسرار شب های علی شیعه یعنی کشته محراب عشق خون شیعه از ازل شدآب عشق کار شیعه عاشقی تا مردن است پیش روی یار سیلی خوردن است نویسنده محمدرضا غفارزاده در یادداشت ثابت - چهارشنبه 92/6/7 | نظر
مرا با غم نشینی آفریدند به عشقی اینچنینی آفریدند
تمام زندگیم نذر حسینه مرا ام البنینی آفریدند
نویسنده محمدرضا غفارزاده در یادداشت ثابت - چهارشنبه 92/6/7 | نظر
نویسنده محمدرضا غفارزاده در یادداشت ثابت - چهارشنبه 92/6/7 | نظر
خواستم بگویم: فاطمه دختر خدیجه بزرگ است. دیدم که فاطمه نیست. خواستم بگویم که: فاطمه دختر محمد(ص) است. دیدم که فاطمه نیست. خواستم بگویم که: فاطمه همسر علی است. دیدم که فاطمه نیست. خواستم بگویم که: فاطمه مادر حسنین است. دیدم که فاطمه نیست. خواستم بگویم که: فاطمه مادر زینب است. باز دیدم که فاطمه نیست. نه ، اینها همه هست و این همه فاطمه نیست. فاطمه، فاطمه، است. «دکتر علی شریعتی»
نویسنده محمدرضا غفارزاده در یادداشت ثابت - یکشنبه 92/1/5 | نظر
نگاه سرد مردم بود و آتش نویسنده محمدرضا غفارزاده در یادداشت ثابت - چهارشنبه 91/1/24 | نظر
واقعه کربلا و بسته شدن فرات به روی امام حسین (ع) و یارانشان و ایثارگریهای سقای کربلا برای رساندن آب به تشنگان و حماسه آفرینی یارانی که با لبانی تشنه، شهد شهادت را نوشیدند، به یقین قداست و جایگاه والای آب را در فرهنگ شیعیان و به خصوص ایرانیان که از دیرباز نیز از جایگاه خاص و معنوی برخوردار بوده، عمق و وسعت بسیاری بخشیده است تا جایی که انعکاس این امر را در فرهنگ مردم و به خصوص در شکل گیری آداب و رسوم و آئینها شاهد هستیم. رسم "طشت گذاری" یا "طشت گردانی" نیز از جمله مراسمی است که می توان بر طبق این آیینها معرفی کرد که منسوب به شهر اردبیل به طور خاص و مردم آذربایجان به طور عام است. در این آئین، طشت نماد مشک سقای کربلا، آب، رود و نماد فراتی است که به روی حسین (ع) و یارانش بسته شد. در اردبیل قدیم این رسم از بیست و هفتم ماه ذیحجه و با برگزاری مراسم طشت گذاری در مسجد جامع این شهر آغاز می شد و از روزهای بعد مساجد دیگر نیز به نوبت طشت گذاری و طشت گردانی می کردند. امروزه نیز این مراسم با اندک تغییراتی در چندین روز با شور و حال خاصی در اماکن مخصوص مثل حسینیه اوچدکان، مسجد جامع، مسجد اعظم و... برگزار می شود. به این صورت که دسته هاى زنجیرزنى و سینه زنى با نوحه سرایی و نواختن طبل و شیپور و حمل علمهای عزاداری، به یاد تشنگان کربلا مشکى را پر از آب کرده و آن را به همراه طشتهایى از جنس برنز یا مس که به طور معمول بر دوش ریش سفیدان هر محله حمل مى شود، به مسجد می برند و بعد از طواف مسجد طشتها در جاى مخصوص خود قرار گرفته و با خواندن دعاى مخصوص، طشت گذارى پر از آب می شود. از آب این طشتها، بیشتر حاضران و عزاداران به عنوان تبرک و جهت برآورده شدن حاجاتشان بر می دارند. در مواردی نیز ممکن است طشتها قبلا در خانه ای که صاحب آن نذر کرده، قرار داشته باشد که در این صورت نیز دسته های عزادار به آن خانه مراجعه کرده و پس از انجام عزاداری، طشتها را برداشته و به طرف مکان برگزاری مراسم می برند. در فرهنگ عاشورا و در توضیح بیشتر این سنت آمده است: "مراسم طشت گذاری، "مراسمی است سنتی که در عزاداری ایام عاشورا و عمدتا در شهرستان اردبیل برگزار میشود و طشتهای آب را که رمزی از فرات می باشد در مساجد و حسینیه ها میآورند و این سنت به تاسی از اقدام سالار شهیدان و یادآور رفتار جوانمردانه امام حسین (ع) در مقابل سپاه حر می باشد که به روایتی آن حضرت، در روز 27 ذیحجه، آب مشکها را در طشتها ریخته و تمام لشکر حر و اسبان آنها را سیراب نمودند". عزاداری ایام ماه محرم در اردبیل با مراسم طشت گذاری آغاز و هر روز در دو محله شهر مراسم طشت گذاری برگزار می شود. در روز اول در محلات "طوی" و "اونچی میدان"، روز دوم محله "اوچدکان" و "سرچشمه" و در آخرین روز از ماه نیز مراسم طشت گذاری در دو محله "پیرعبدالملک" و "عالی قاپو" انجام می شود. اردبیل بیش از 600 سال در عزاداری سابقه دارد یکی از پژوهشگران و محققان استان اردبیل در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به جایگاه ارزشمند شیعی و حسینی این استان گفت: اردبیل سهم بسزایی در اعتلا فرهنگ و تمدن شیعی و علوی کشور داشته و این شهر از جایگاه و پایگاه خاصی در تشیع و مکتب علوی برخوردار می باشد، چنانچه اردبیل بیش از 600 سال در عزاداری سابقه دارد. بیوک جامعی با بیان اینکه مداحیها و آیینهای حسینی این شهر همواره الگوی سایر نقاط کشور بوده است، افزود: اردبیل با داشتن سه خصیصه در عزاداری خود توانسته است فرهنگ 600 ساله عزاداری خود را حفظ کند که در این میان اخلاص، داشتن نظم و نیز خود جوش بودن آیینهای محرم از جمله این خصایص است، بطوریکه آیین سنتی طشت گذاری در اردبیل علاوه بر سایر شهرها امسال در مشهد نیز به اجرا گذاشته میشود. وی مردم دیار آذربایجان و اردبیل را مخلصترین عزاداران به ساحت امام حسین (ع) برشمرد و تصریح کرد: نظمی که در عزاداری اردبیل وجود دارد به طور مطلق در هیچ جا تعریف شده نیست و این آیینها نه تنها قابل تغییر نیستند، بلکه در طول شش قرن گذشته با کمترین تحریف دنبال شده‌اند. تقسیم بندی محلات، مهمترین دلیل نظم و ترتیب عزاداریهای اردبیل است مهمترین پایه نظم و ترتیب عزاداریهای اردبیل، تقسیم بندی محلات است. به این ترتیب که شهر اردبیل، از قدیم به شش محله تقسیم شده که سه محله حیدری است و سه محله نعمتی. در بین این محلات، یک محله نقش بزرگتر و یکی نقش میانه و دیگری نقش کوچکتر دارد. محلات حیدری عبارت هستند از "تابار" که برادر بزرگتر است، "اوچ دکان" برادر متوسط و "پیر عبدالملک" برادر کوچکتر. در محلات نعمتی نیز، "گازران" برادر بزرگتر است و "سرچشمه" برادر متوسط و "عالی قاپو" برادر کوچکتر. دیگر مساجد و محلات شهر به عنوان زیر شاخه ی این شش مسجد و محله طبقه بندی می شوند و هر کدام دسته عزاداری مشخص و مجزا دارند. به این ترتیب که به جز روز اول و نهم محرم و یک روز جمعه که ما بین این ده روز واقع می شود، هر روز دسته یکی از محلات ششگانه و شعبه هایش به بازار و خیابان می آیند و عزاداری می کنند. سابقا اختلافاتی بین محله نعمتی و حیدری وجود داشته که با بر طرف شدن این اختلافات در دهه های اخیر عزاداریها نظم بسیار منسجم یافته است. قبل از حرکت این دسته ها برای عزاداری در بازار شهر که از اهمیت خاصی برخوردار می باشد، اول بیرق بزرگ محله در جلوی دسته به حرکت در می آید. این بیرقها بعضا بسیار قدیمی و عمر بیش از چند قرن را دارند و با دقت نگهداری شده اند. از جمله بیرق مسجد عالی قاپو که نادر شاه اهدا کرده است. پشت بیرق نیز بزرگان محله و علما با احترام و رعایت ردیف و ترتیب حرکت می کنند و بعد طبالها و دسته های سینه زن یا دسته زنجیر زنها. زمانی که دسته یکی از محلات ششگانه حرکت کرد، پشت سرش شاخه هایش به ترتیب با همان ترکیب حرکت می کنند و از محلات بزرگ و راسته بازار می گذرند و وقتی به محله خود باز می گردند، مراسم پایان یافته و روز دیگر نوبت محله دیگر است. مبنای طشت گذاری در اردبیل بر پایه مستندات تاریخی است جامعی همچنین تاریخچه طشت گذاری در اردبیل را یک تاریخچه غنی و بر طبق مستندات تاریخی عنوان کرد و متذکر شد: وقتی امام حسین وارد منزل چهاردهم میشود با شنیدن خبر شهادت مسلم ابن عقیل و قیص ابن مظهر به یاران خود دستور می‌دهند آب کافی به همراه داشته باشند که این روز مبنای طشت گذاری اهالی اردبیل است. وی با بیان اینکه طشت گذاری در اردبیل در بیش از 41 مسجد شهر انجام میشود، خاطر نشان کرد: با تداوم این آداب و رسوم اعتقادی، در حقیقت اردبیل سنت طشت گذاری با سابقه 500 ساله را حفظ کرده و آن را امروز به عنوان یک فرهنگ اصیل مستند و قابل اتکا معرفی می کند. عضو هیئت امنای محله طوی اردبیل افزود: بعد از طشت گذاری از روز دوم محرم همزمان با ورود کاروان امام حسین به دشت کربلا اهالی اردبیل در قالب محلات ششگانه عزاداری خود را به همرات شعبات خود در خیابانهای اصلی انجام می دهند و در روز تاسوعا و عاشورا با شمع گردانی در 41 مسجد و عزاداری در سطح شهر عشق و حرارت حسینی به اوج می‌رسد. وی به روند تاریخی سفر امام حسین (ع) از مدینه و مکه به کربلا اشاره کرد و یاد آور شد: 460 کیلومتر مسافتی که امام حسین با خانواده خود تا کربلا طی کرد دارای حوادث گوناگونی بود که اهالی اردبیل به صورت منظم این تاریخ را با حوادث آن گرامی می دارند و با به پیشواز رفتن گرامیداشت این مناسبتها، عزاداری دهه محرم را با شور و حرارت برگزار می کنند. جامعی سبقت در عزاداری را مختص اردبیل دانست و بیان داشت: در ایران عزاداری از اردبیل شروع شده است بطوریکه دستجات عزاداری محلات این شهر با وجود عظمت و شکوه لرزه بر اندام عاشقان اباعبدالله الحسین(ع) می‌اندازد. این پژوهشگر در مورد فلسفه قیام امام حسین گفت: حرکت شتاب آلود کاروان امام حسین با هدف درگیر نشدن در مسیر و حرکت کاروان، سخنرانیهای آتشین امام و نامه‌های آن حضرت به معاویه بیانگر عمق و فلسفه قیام امام حسین است که هر فردی می تواند با بررسی آنها به خیلی از پرسشهای خود پاسخ بگیرد. طشت گذاری در روستاهای اردبیل مراسم طشت گذاری در تمام روستاهای استان اردبیل نیز با نظم و ترتیب زمانی و مکانی خلل ناپذیر و البته با آداب و رسوم مخصوص هر روستا که در ظاهر شاید اختلاف بسیار اندکی با هم داشته باشند اما در محتوا یکی هستند، برگزار می شود. در روستای "شایق" نیز که یکی از بزرگترین روستاهای تابعه شهرستان سرعین می باشد، این مراسم در نزدیکترین پنجشنبه به اوّل ماه محرم بعداز نماز ظهر و عصر، برگزار می شود. یکی از اهالی این روستا در خصوص برگزاری مراسم طشت گذاری در این روستا و سایر روستاهای این منطقه به خبرنگار مهر گفت: یکی دو روز قبل از برگزاری مراسم طشت گذاری، طشت مورد نظر را از مسجد بر می دارند و بعد از تمیز و معطرکردن، پارچه سیاه روی آن می کشند. اسد سیفیان اظهار داشت: در روزی که قرار است مراسم طشت گذاری برگزار شود، از بلند گوی مسجد اعلام می شود تا تمام اهالی، هیئت امنای مسجد، خادمین ،مداّح و زنجیر زنان در مسجد جامع روستای شایق حاضر شوند. پس از نوحه و روضه اهالی به صورت دسته جات منظم با برداشتن طشت عزاداری از مسجد، آن را در دو نطقه و در منزل دو نفر از قدیمیهای روستا می گردانند و با برداشتن طشت این منازل به مسجد برمی گردند. وی با بیان اینکه این حرکت و برگشت از آیین خاصی برخوردار می باشد، افزود: دسته جات در دو ستون منظم که بیرقهای عزاداری در جلوی آن قرار دارد به حرکت درآمده و هر کدام از این ستونها با زمزمه "شابت" یا سر دسته ستون و با صدای بلند، یک ستون "حسین" و در جواب آن ستون دیگر "مظلوم" می گویند و به همین ترتیب تا خانه حاوی طشت این مسیر پیموده می شود و در آنجا با ذکر مصیبت کوتاه، طشت عزا برداشته شده و از مسیر دیگر به سوی مسجد حرکت می کنند. وی ابراز داشت: در طول مسیر، طشت توسط اهالی بدرقه و در عزای آن طلایه داران آزادی و مردانگی، اشک ریخته و نذورات خود را پس از زیارت طشت به داخل آن می ریزند و یا بیشتر مردم نذرات قربانی خود را جلوی طشت و دسته عزادار ذبح کرده و پس از ذکر مصیبت همه رو به قبله ایستاده و دعای شفای مریضها و بیماران و بر آورده شدن حاجات نیازمندان دعای حاجت خوانده می شود. سیفیان خاطر نشان کرد: بسیاری از مردم پس از اینکه طشت در محل اصلی خود در داخل مسجد قرار گرفت دوباره با ترتیب خاص طشت را زیارت و ضمن ادای احترام به ساحت مقدس ائمه معصومین به نوحه خوانی و زنجیر زنی می پردازند که پس از اتمام آن مراسم طشت گذاری نیز به پایان می رسد. برخی از مردم نیز دست به طشت و آب آن می زنند که به معنی بیعت با امام حسین (ع) و حمایت از عباس (ع) بوده و آب طشتها را مردم در شیشه هایی برای شفا و تبرک بر می دارند. وی مردم روستای شایق را "حسین چی" یعنی حسینی و عاشق خاندان عصمت و طهارت عنوان کرد و یاد آور شد: در طول دهه محرم و نیز تا پایان ماه صفر سیمای روستا دگرگون شده و پرچمهای سیاه در تمام نقاط روستا بر افراشته می شود و از یک هفته مانده به اول محرم تا یک هفته بعد از پایان ماه صفر برگزاری مراسم جشن و شادی و عروسی تعطیل می شود. با آغاز مراسم طشت گذاری در اردبیل به مانند تمام شهرهای کشورعروسیها و جشنها تعطیل و تفریحات معمولی کمتر می شود. مغازه ها و به خصوص مغازه های داخل بازار سنتی سیاه پوش و مساجد و تکایا برای برگزاری مراسم آماده می شوند. علاوه بر روضه خوانیهای معمول در طول سال که در منازل و مساجد برگزار می شود، دهه اول محرم عزاداریهای دیگری هم دارد که این عزاداری خاص، توسط دسته های زنجیر زنی یا سینه زنی انجام می شود. نویسنده محمدرضا غفارزاده در یادداشت ثابت - جمعه 90/8/7 | نظر
روی پـــــرده ی کعــبه ؛ این آیه حک شده اســت : نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُــورُ الرَّحِـــیمُ و مـــن . . . " بندگانم را آگاه کن که من بخشنده‌ی مهــــربانم ! " 
نویسنده محمدرضا غفارزاده در پنج شنبه 92/6/7 | نظر
درباره تاریخ بعثت رسول خدا(ص)در روایات و احادیثشیعه و اهل سنت اختلاف است و مشهور میان علماء ودانشمندان شیعه آن است که بعثت آنحضرت در بیست وهفتم رجب سال چهلم عام الفیل بوده،چنانچه مشهور میان علماءو محدثین اهل سنت آن است که این ماجرا در ماهمبارک رمضان آن سال انجام شده که در شب و روز آن نیزاختلاف دارند،که برخى هفده رمضان و برخى هیجدهم و جمعى نیز تاریخ آنرا بیست و چهارم آن ماه دانستهاند. (1) و البته در پارهاى از روایات شیعه نیز بعثت رسولخدا(ص)درماه رمضان ذکر شده مانند روایت عیون الاخبار صدوق(ره)کهمتن آن اینگونه است که: وقتى شخصى به نام فضل از امام رضا علیه السلام مىپرسدکه چرا روزه فقط در ماه مبارک رمضان فرض شد و در سایرماهها فرض نشد؟امام علیه السلام در پاسخ او فرمود: «لان شهر رمضان هو الشهر الذى انزل الله تعالى فیه القرآن...» تا آنجا که میفرماید:«...و فیه نبى محمد صلى الله علیه و آله»-یعنى بدانجهت که ماه رمضان همان ماهى است که خداىتعالى قرآن را در آن نازل فرمود...و همان ماهى است کهمحمد(ص)در آن به نبوت برانگیخته شد... (2) که چون مخالف با روایات دیگر شیعه در اینباره بوده است. مرحوم مجلسى احتمال تقیه در آن داده،و یا فرموده که باید حمل بر برخىمعانى دیگرى جز معناى بعثت اصطلاحى شود،زیراتاریخ بیست و هفتم ماه رجب بنظر آن مرحوم نزد علماى امامیهمورد اتفاق و اجماع بوده و گفته است:«...و علیه اتفاقالامامیة». و اما نزد محدثین و علماى اهل سنت همانگونه که گفته شدمشهور همان ماه رمضان است (3) ،اگر چه در شب و روز آناختلاف دارند،و در برابر آن نیز برخى از ایشان دوازدهم ماهربیع الاول و یا دهم آن ماه،و برخى نیز مانند شیعهبیست و هفتم رجب را تاریخ بعثت دانستهاند. (4) و بدین ترتیباقوال درباره تاریخ ولادت آنحضرت بدین شرح است: 1-بیست و هفتم ماه رجب و این قول مشهور و یا مورد اتفاقعلماى شیعه و برخى از اهل سنت است (5) . 2-ماه رمضان(17 یا 18 یا 24 آن ماه)و این قول نیز مشهور نزدعامه و اهل سنت است (6) . 3-ماه ربیع الاول(دهم و یا دوازدهم آن ماه)و این قول نیز ازبرخى از اهل سنت نقل شده (7) . و اما مدرک این اقوال:مدرک شیعیان در این تاریخ یعنى 27 رجب،روایاتى استکه از اهل بیت عصمت و طهارت رسیده مانند روایاتى که در کتاب شریف کافى از امام صادق علیه السلام و فرزند بزرگوارشحضرت موسى بن جعفر علیه السلام روایتشده،و نیز روایتى کهدر امالى شیخ(ره)از امام صادق علیه السلام نقل شده است (8) و از آنجا که«اهل البیت ادرى بما فى البیت»گفتار اینبزرگواران براى ما معتبرتر از امثال عبید بن عمیر و دیگران است. و اما اهل سنت که عموما ماه رمضان را تاریخ بعثتدانستهاند مدرک آنها در این گفتار اجتهادى است که از چند نظرمخدوش و مورد مناقشه است،و آن اجتهاد این است که فکرکردهاند بعثت رسولخدا توام با نزول قرآن بوده،و نزول قرآن نیزطبق آیه کریمه:شهر رمضان الذى انزل فیه القرآن... (9) در ماهمبارک رمضان انجام شده،و با این دو مقدمه نتیجهگیرى کردهو گفتهاند:بعثت رسولخدا در ماه رمضان بوده است،در صورتیکههر دو مقدمه و نتیجهگیرى مورد خدشه است زیرا: اولا-این گونه آیات که با لفظ«انزال»آمده بگفته اهلتفسیر و لغت مربوط به نزول دفعى قرآن کریم است-چنانچه مقتضاى لغوى آن نیز همین است-نه نزول تدریجى آن،و دراینکه نزول دفعى آن به چه صورتى بوده و معناى آن چیست. اقوال بسیارى وجود دارد که نقل و تحقیق در اینباره از بحثتاریخى ما خارج است.و قول مشهور آن است که ربطى بهمسئله بعثت رسولخدا(ص)که بگفته خود آنها بیشتر از چند آیهمعدود بر پیغمبر اکرم نازل نشد ندارد،و مربوط استبه نزولدفعى قرآن بر بیت المعمور و یا آسمان دنیا-چنانچه سیوطى ودیگران در ضمن چند حدیث در کتاب در المنثور و اتقان از ابنعباس نقل کردهاند-و عبارت یکى از آن روایات که سیوطىآنرا در در المنثور در ذیل همین آیه از ابن عباس روایت کردهاینگونه است که گفته است: «شهر رمضان و اللیلة المبارکة و لیلة القدر فان لیلة القدر هىاللیلة المبارکة و هى فى رمضان،نزل القرآن جملة واحدة منالذکر الى البیت المعمور،و هو موقع النجوم فى السماء الدنیا،حیث وقع القرآن،ثم نزل على محمد(ص)بعد ذلکفى الامر و النهى و فى الحروب رسلا رسلا» (10) . یعنى ماه رمضان و شب مبارک و شب قدر که شب قدرهمان شب مبارک است که در ماه رمضان است و قرآن در آنشب یکجا از مقام ذکر به بیت المعمور یعنى محل وقوعستارگان در آسمان دنیا نازل شد و سپس تدریجا پس از آندر مورد امر و نهى و جنگها بر محمد(ص)فرود آمد. و به این مضمون حدود ده روایت از او نقل شده است. و متن روایت دیگرى که از طریق ضحاک از ابن عباسروایت کرده چنین است: «نزل القرآن جملة واحده من عند الله من اللوح المحفوظ الىالسفرة الکرام الکاتبین فى السماء الدنیا فنجمه السفرة علىجبرئیل عشرین لیلة،و نجمه جبرئیل على النبى عشرینسنة» (11) . یعنى قرآن یکجا از نزد خداى تعالى از لوح محفوظ بهسفیران(فرشتگان)گرامى و نویسندگان آن در آسمان دنیانازل گردید و آن سفیران در بیستشب تدریجا آنرا برجبرئیل نازل کردند،و جبرئیل نیز در بیستسال آنرا بررسول خدا نازل کرد. این درباره اصل نزول قرآن در ماه مبارک رمضان و شب قدر. و ثانیا-در مورد قسمت دوم استدلال ایشان که نزول قرآن راتوام با بعثت رسولخدا(ص)دانستهاند.آن نیز مخالف با گفتار خودشان بوده و مخدوش است،زیرا عموم مورخین و محدثین اهلسنت معتقدند که نبوت و بعثت رسولخدا در آغاز بصورت رؤیا ودر عالم خواب بوده و پس از گذشت مدتها که برخى آنرا ششماه و برخى سه سال و برخى کمتر و بیشتر دانستهاند در عالمبیدارى به آنحضرت وحى شد و جبرئیل بر آن بزرگوار نازل گردیدو قرآن را آورد. و این جزء نخستین حدیثهاى صحیح بخارى است که ازعایشه نقل کرده که گوید: اول ما بدىء به رسول الله(ص)من الوحى الرؤیا الصادقهفى النوم و کان لا یرى رویا الا جاءت مثل فلق الصبح،ثمحبب الیه الخلاء فکان یخلو بغار حراء فیتحنث فیه اللیالىذوات العدد قبل ان ینزع الى اهله و یتزود لذلک،ثم یرجعالى خدیجه فیتزود لمثلها،حتى جائه الحق و هو فى غارحراء،فجاءه الملک فقال:اقرا... و البته ما در آینده روى این حدیث و ترجمه آن مشروحا بحثخواهیم کرد،و این مطلب را تذکر خواهیم داد که در این حدیثجاى این سئوال هست که آیا عایشه این حدیث را از چه کسىنقل کرده و آیا گوینده حدیث رسولخدا(ص)بوده یا دیگرى،زیرا خود عایشه که در هنگام نبوت رسولخدا(ص)هنوز بدنیانیامده بود و قاعدتا این روایت را از دیگرى نقل کرده است،ولى در اینجا از او نام نبرده...! مگر اینکه بگویند:این اجتهاد و نظریه خود ایشان بوده کهدر اینباره اظهار کردهاند که در اینصورت این روایتخود عایشهاست و نظریه او است که در اینباره اظهار داشته و از باب حجیتروایتخارج شده و مانند نظرات دیگر میشود که لابد براىامثال بخارى که کتاب خود را با امثال آن افتتاح و آغاز کردهحجیت داشته...و بهر صورت پاسخ این سئوال را باید آنهابدهند! ولى این مطلب بخوبى از این حدیث معلوم میشود که میاننزول وحى بر رسول خدا و نزول قرآن فاصله زیادى وجود داشته وتوام با یکدیگر نبوده و در نهایه ابن اثیر در ماده«جزء»در ذیلحدیث«الرؤیا الصالحة جزء من سبعین جزء من النبوة» (12) آمده است که گوید: «و کان فى اول الامر یرى الوحى فى المنام و دام کذلک نصفسنة،ثم راى الملک فى الیقظة». (13) و نظیر این گفتار را سیوطى در کتاب اتقان ذکر کرده (14) . و بلکه برخى از ایشان فاصله میان بعثت رسولخدا(ص)ونزول قرآن را چنانچه گفتیم سه سال دانسته و به این مطلبتصریح کردهاند،که یکى از آنها روایت زیر است که ابن کثیرآنرا صحیح و معتبر دانسته و آن روایت امام احمد بن حنبل استکه بسند خود از شعبى روایت کرده که گوید: «ان رسول الله(ص)نزلت علیه النبوة و هو ابن اربعین سنة،فقرن بنبوته اسرافیل ثلاث سنین،فکان یعلمه الکلمة و الشىءو لم ینزل القرآن،فلما مضت ثلاث سنین قرن بنبوته جبرئیل،فنزل القرآن على لسانه عشرین سنة،عشرا بمکة و عشرابالمدینة،فمات و هو ابن ثلاث و ستین سنة» (15) . و نظیر همین گفتار از دیگران نیز نقل شده (16) . و البته ما اکنون در مقام بحث کیفیت نزول قرآن کریم ونزول دفعى و تدریجى و تاریخ نزول و بحثهاى دیگرى که مربوطبه نزول قرآن است نیستیم،و اساسا آن بحثها از بحث تاریخى ماخارج است،و مرحوم علامه طباطبائى و دیگران در اینبارهتحقیق و قلمفرسائى کردهاند که میتوانید به کتاب المیزان وکتابهاى دیگر مراجعه نمائید (17) و تنها در صدد پاسخگوئى به این استدلال بودیم که بعثت رسولخدا(ص)مقارن با نزول قرآن نبودهو از این راه نمیتوان تاریخ بعثت رسولخدا(ص)را بدست آورد. پىنوشتها: 1-بحار الانوار ج 18 ص 190 و سیرة النبویة ابن کثیر ج 1 ص 393. 2-عیون اخبار الرضا علیه السلام ص 361.بحار الانوار ج 18 ص 190. 3-سیرة النبویة ابن کثیر ج 1 ص 392. 4-بحار الانوار ج 18 ص 190 و ص 204-205 سیرة النبویة ابن کثیر ج 1 ص 392. 5-بحار الانوار ج 18 ص 190 و تاریخ الخمیس ج 1 ص 280 و 281. 6-و(7)سیرة النبویة ابن کثیر ص 392.ارسال 8-بحار الانوار ج 18 ص 189 و 190. 9-سوره بقره آیه 185،البته آیات دیگرى هم مانند آیهانا انزلناه فى لیلة القدروانا انزلناه فى لیلة مبارکهدرباره تاریخ نزول قرآن وجود دارد ولى صراحتى درمورد نزول آن در ماه رمضان ندارد... 10-در المنثور ج 1 ص 189. 11-الاتقان ج 1 ص 69. 12-خواب خوب جزئى از هفتاد جزء نبوت است. 13-و در آغاز کار وحى را در خواب میدید و این جریان ششماه طول کشید،سپسفرشته را در بیدارى مشاهده کرد... 14-الاتقان ج 1 ص 70-71. 15-سیره نبویه ابن کثیر ج 1 ص 388. 16-الصحیح من السیرة ج 1 ص 194. 17-المیزان ج 2 ص 12-28.
نویسنده محمدرضا غفارزاده در پنج شنبه 92/6/7 | نظر
علی آن شیر خدا علی آن شیر خدا شاه عرب **** الفتی داشت با این دل شب نویسنده محمدرضا غفارزاده در پنج شنبه 92/6/7 | نظر
طراحی و کدنویسی قالب : علیرضاحقیقت - ثامن تم Web Template By : Samentheme.ir |
آرشیو مطالب
پیوندهای وبگاه
برچسب‌ها
طراح قالب
 |
